Nie "poczułem" tej historii , przekombinowane i na siłę udziwnione postacie , a cała historia mocno wydumana.
Do tego łopatologiczne zagrywki z próbami gry na emocjach widza , jakby zaproszenie do uronienia łezki, ale mało subtelne , nie lubię takiego emocjonalnego terroryzmu.
Gra aktorska też mi nie przypasowała , szczególnie jeśli chodzi o Wasikowską.
Ale chyba główny zarzut to uczucie fałszu jakie miałem w kilku scenach , chociażby (mały spoiler) gdy spotykają się na meczu on jej mówi że jej pomoże (wcześniej zachwalając jaki to on jest obcykany ze śmiercią, ona niby też pogodzona) a mówi tylko "pomogę Ci, ... wiesz w czym... " (czy jakoś tak) wtf? słowo "w umieraniu" "w przechodzeniu na drugą stronę " nie może mu przejść przez gardło? Dziwne. A to nie jedyny zgrzyt.
4/10