More Milk Yvette można nazwać improwizowaną operetką. Jej bohaterką jej gwiazda kina amerykańskiego lat 40, Lana Turner. Zapomniana aktorka wróciła na pierwsze strony gazet, gdy w 1958 roku, w czasie domowej kłótni, jej córka zasztyletowała kochanka matki. Film ukazuje zwykły, spędzony w domu dzień. Aktorka wyśpiewuje improwizowane kwestie, przymierza różne stroje, wdzięczy się do lustra. Wszystko to dzieje się przy nieskładnym akompaniamencie harmonijki ustnej, na której gra młody chłopak przypominający z wyglądu Boba Dylana.


W roli Lany Tuner wystąpił Mario Montez, który debiutował u Warhola w grudniu 1964 roku w filmie Harlot w roli innej legendy Hollywood, Jean Harlow. Mario Montez, czołowy drag artist w stajni Warhola, prowadził podwójne życie. W dzień pracował jako urzędnik i starannie ukrywał przed kolegami i rodziną, że w nocy przeistacza się w gwiazdę undergroundowych produkcji. Był gorliwym katolikiem (jak zresztą większość bywalców Factory, sam Warhol przez całe życie sumiennie chodził na niedzielne msze) i martwił się, że występowanie w kobiecych rolach jest grzechem. Montez jako pierwszy parodysta hollywoodzkich gwiazd nadał swoim postaciom niepokojącą aurę dwuznacznej hiperseksualności. Stwarzana przez niego iluzja kobiecości daleka była od perfekcji, ale w niezrównany sposób oddawała magnetyzm ekranowych bogiń seksu. Jak pisał Ronald Tavel, "Jean Harlow, Mae West i Marylin Monroe w wykonaniu Monteza okazywały się transwestytami, gdyż ich kobiecość była do tego stopnia wyolbrzymiona, że stawała się raczej ironicznym i niepokojącym komentarzem na temat wiecznej kobiecości niż przedstawieniem istoty płci żeńskiej". Trzeba podkreślić, że kreacje Monteza były na wskroś jego autorskimi działaniami, sam obmyślał koncepcję roli (był aktorem-amatorem, inspiracji dostarczały mu filmy i reklamy oglądane w telewizji), przygotowywał stroje i nakładał makijaż. (NoweHoryzonty)